ตำนานนี้เล่าโดย นายพูน เรืองนนท์ ปรากฏในหนังสือ “การละเล่นของไทย” ของ มนตรี ตราโมท โดยกล่าวไว้ว่า
“พระเทพสิงหรกับแม่นางศรีคงคาเป็นสามีภรรยากัน” เป็นผู้มีความสามารถแสดงละครชาตรีได้อย่างเป็นเลิศ แต่เป็นคนเข็ญใจ ต้องแสดงละครชาตรีเร่ร่อนไปในที่ต่าง ๆ เพื่อหาเลี้ยงตัวเอง การแสดงละครของพระเทพสิงหรกับแม่นางศรีคงคามีศิลปะถึงขนาดใคร ๆ ก็เลื่องลือไปทั่วเมือง ตลอดจนเทวดานางฟ้าก็พากันมาดูกันจนเพลิดเพลิน และลืมไปเข้าเฝ้าพระอิศวร ๆ ทรงกริ้วตรัสว่าจะจัดละครโรงใหญ่แสดงเพื่อประชัน และจะทำลายการแสดงของพระเทพสิงหรกับแม่นางศรีคงคา พระวิสสุกรรมได้ทูลทัดทานอย่างไรก็มิทรงเชื่อ พระวิสสุกรรมจึงบอกให้พระเทพสิงหรกับแม่นางศรีคงคาว่า “เวลาแสดงให้ทำที่ประทับของพระองศ์ไว้ พระองศ์จะแสดงมาคุ้มครองไม่ให้แพ้พระอิศวร” จากตำนานนี้จึงเป็นธรรมเนียมของการเล่นโนราว่าต้องทำเสาผูกผ้าแดงไว้กลางโรง มิฉะนั้นต้องสมมุติเอาเสาอื่นขึ้นแทน
จากตำนานทั้ง 5 ตำนานที่ได้เล่ามาทั้งหมด แต่ละตำนานก็จะมีเนื้อหาความเป็นมาที่แตกต่างกันไป แต่ละตำนานบอกที่มาที่ไปของธรรมเนียมการละเล่นโนราแต่ละอย่าง บางตำนานยังบอกถึงลักษณะการแต่งตัว เครื่องดนตรีที่ใช้ ของโนราว่าเป็นมายังไง หรือแม้กระทั้งตำนานการทำพิธีโนราโรงครูเกิดขึ้นได้อย่างไร ในข้อความถัดไปเป็นการนำสรุปข้อมูลแต่ละตำนาน โปรดติดตามได้ครับ
0 comments:
แสดงความคิดเห็น